{0029} Ocena bloga dyktator.blogspot.com

Już myślałam, że nie będę miała co robić, a tutaj proszę, doszły mi dwa blogi do kolejki! Dodaję więc ocenę bloga Kanako. Nie jestem z niej zadowolona, poprawiałam ją i poprawiałam, ale i tak mi coś brakuje. Kanako życzyła sobie, żeby najbardziej skupić się na treści, a jak teraz przeczytałam komentarze pod jej postami to wydaje mi się, że jednak nie do końca się na niej skupiłam. Pewnie to przez to, że raczej nie gustuję w takich gatunkach, ale jestem na stażu, więc oceniam wszystko jak leci.

Blog: dyktator.blogspot.com

Autorka: 香奈子 (Kanako)

Oceniająca: Juliet

Akt I

Scena pierwsza: Przestrzeń sceniczna

Wiesz z czym mi się kojarzy adres Twojego bloga? Z tym nowym filmem Barona. Beznadziejne porównanie, ale tak jest. Oczywiście nie mówię, że to źle, bo bardzo mi się ten adres podoba, głównie dlatego, że jest krótki i po polsku. Nie oceniam blogów innych niż z opowiadaniami, więc z góry wiem, co znajdę u Ciebie. Ale jaka to będzie opowieść? Oto jest pytanie. Mało mi mówi „dyktator”, bo tutaj mogłabym zakładać różne możliwości i dopiero gdybym sprawdziła wszystkie ramki oraz dodatkowe podstrony na temat treści, zadecydowałabym, czy zostać i brać się za czytanie, czy sobie pójść.

Teraz o belce. Naprawdę nie zwracam na nie uwagi, a przynajmniej nie na tyle, żeby się czepiać. Na Twojej można znaleźć wers z piosenki The Beginning, wzięty w cudzysłów, bez wspomnianego autora na końcu – informację o nim można znaleźć na podstronach. Brzmi ona: Look how far we've made it the pain I can't escape it. Co w wolnym tłumaczeniu znaczy: Spójrz jak głęboko zakorzenił się ból, przed którym nie mogę uciec. 

Twój nick sprawił mi wiele radości. Dzięki uprzejmości tłumacza wiem, że jest napisany w języku japońskim i znaczy Kanako. W zasadzie mogłabyś używać wersji polskiej, ponieważ brzmi ładnie, ale to Twoja decyzja i nick ma przede wszystkim podobać się jego właścicielowi.

Nie podoba mi się jednak kolorystyka. Dla moich oczu jest to jak samobójstwo i gdyby nie chodziło o ocenę, nie wzięłabym się za czytanie treści ze względu na kolory. Zielona czcionka nijak się ma do szarego tła; lepiej byłoby, gdybyś ustawiła na jakąś inną, może na tą, którą masz ustawioną na dacie? Wiem, że wydaje Ci się, że ta zieleń pasuje do nagłówka, ale naprawdę nie. Zastanów się nad zmianą, dobrze? 

6/10 pkt

Scena druga: Dekoracje

Powiem tak: pomysł miałaś dobry. Cieszy mnie to, że sama wzięłaś się za szatę graficzną, a jeszcze bardziej to, że pokonałaś trudności blogspota i odważyłaś się na kombinowanie z CSS. Podoba mi się urozmaicenie linków, fakt, że wiesz o istnieniu „Stron” i że w stopce nie znajduje się tytuł szablonu. Lubię Twoje ułożenie ramek i wyróżnienie czcionek. Tylko że kolorystyka i sam nagłówek jak dla mnie wszystko psują. Nie zrozum mnie źle – naprawdę pomysł na szablon był okej, ale wykonanie poległo. Ja wiem, że to nie każdy ma uzdolnienia, żeby robić wymyślne nagłówki, a jeszcze nie każda szablonarnia na blogspocie zaczęła bawić się w CSS, ale po prostu do mnie to nie trafia. Nie podoba mi się jakość obrazka ani napis. Na temat kolorów też już wspominałam. U Ciebie jest ładnie, wszystko poukładane i na swoim miejscu, ale szatą poległaś. Czcionki ładnie dobrane, choć w moim mniemaniu w ramkach również mogłaby być ustawiona Georgia; posty dobrze się czyta (zwłaszcza, że tekst jest wyjustowany i masz równe akapity). Tylko ta zieleń!

Jeszcze wtrącę na temat stopki posta. Mogłabyś pomniejszyć rozmiar czcionki o jeden piksel i usunąć godzinę publikowania. Nigdy nie zrozumiem dlaczego wszyscy tak się upierają, żeby widniała ona tuż przy autorze, ale niech będzie. 

5/10 pkt

Scena trzecia: Sceneria

Przyczepię się do języka, bo nie powinnaś mieszać angielskiego z polskim. Epizode – w języku angielskim pisze się: episode, ale po co? Nie mogłabyś zamienić tego na, na przykład, spis treści? Lub na cokolwiek innego, co by Ci przyszło na myśl? Przymknęłam oko na belkę, biorąc pod uwagę, że masz przetłumaczoną na podstronie, ale przy tym nie potrafię przejść obojętnie. W kartach również masz „credits” zamiast po prostu zmienić na „szablon”. Sondy też nie rozumiem. Do czego Ci jest ona potrzebna? Żeby wiedzieć, którego bohatera ludzie lubią najbardziej? Przecież to jest wiadome po komentarzach. Naprawdę, ale to naprawdę, jest to zbędny dodatek do bloga z opowiadaniem. Jeszcze nie pasuje mi, co masz napisane pod buttonem akcji „Obserwuję – nie spamuję”. Zjadłaś „ę” i trochę nadużyłaś cudzysłowu. „Dyktatora” i „jeden worek” mogłabyś jedynie pochylić i byłoby ładniej. Irytuje mnie tyle cudzysłowów w JEDNYM zdaniu. W podstronach wszystko w porządku, ale maksymalnej ilości punktów niestety nie mogę Ci przyznać.

3/4 pkt

Akt II

Scena pierwsza: Scenariusz

0. Pięć minut po północy

Najpierw jest wzmianka o Seidi, która torturuje jakiegoś mężczyznę, żeby powiedział jej, gdzie „go” ukrywa. Pojęcia nie mam o co chodzi, ale po ostatniej części domyślam się, że prawdopodobnie o ten prototyp, który chciał, aby Jakku – brat Seidi – nadał mu imię. Zakładam, że to prolog i musi być tajemniczy, i w zasadzie nie jestem fanką takich opowieści, ale zaciekawiłaś mnie. Android, który chce, żeby człowiek go nazwał? Człowiek, który chce go ukraść japońskim naukowcom? Ekstra.

Nawiasem mówiąc, android otrzymał imię Odilon. 

1. Jabłko niezgody

Ten rozdział mi już trochę wyjaśnia. Jakku i Seidi mieli ukraść androida dla rosyjskiego Rządu, a potem go porzucić. Jakku wręczył Odilonowi dokumenty i pieniądze na nowy start, który tak po prostu sobie odszedł. Przyznam szczerze, że Jakku mnie interesuje. Nie rozumiem do końca jego toku myślenia, jest taki skryty i owiany tajemnicą. I naprawdę zabiło mnie, kiedy pocałował Seidi. Kazirodztwo w 2024 roku? Pewnie wtedy już nikomu nie będzie robiło różnicy, czy to brat, siostra, matka czy wujek. Poznaję w tym rozdziale również Fidorov i ciekawi mnie, co kobieta zrobi w związku z kradzieżą Odilona. 

2. Manuskrypt Ivankova

Przyjaciel Fidorov, Dmitrij, obudził się ze śpiączki i wyznał, że Odilon został zbudowany z ludzkich tkanek i DNA. W zasadzie tylko to wnosiło coś do akcji; no, może jeszcze to, że gdy Jakku wrócił do hotelu, Seidi zniknęła. Ktoś ją porwał, czy sama uciekła? 

3. Zimą dwunastego 

Retrospekcje! Kupiłaś mnie, bo ja wprost je kocham. 

I tu mi się kłóci. Bo raz jest „Risa”, a raz „Reisa”. Chciałam Ci to wrzucić do błędów, ale potem pomyślałam, że to może dwie różne osoby, więc wspominam o tym tutaj. Jednak po komentarzach zakładam, że to zwykła literówka. Czyli siostra Jakku umarła w wieku czternastu lat? Smutne. I po przeczytaniu tego rozdziału zastanawia mnie, czy Seidi jest RODZONĄ siostrą Jakku. W końcu była wzmianka o tym, że Reisa była jedyną córką w jego rodzinie, która zmarła, więc kim jest Seidi? Przeczytałam wypowiedź P. na ten temat, ale przysięgam, że gdyby nie ona to wciąż bym się nad tym zastanawiała. Bardzo mało wyjaśniasz; a przynajmniej wolno dążysz do wyjaśnień. 

Jednak rozdziały da się czytać, więc z czystym sumieniem daję Ci:

20/35 pkt

Scena druga: Niedomówienia 

0. Pięć minut po północy

„na wystający zerdzewiały gwoźdź” – zardzewiały gwóźdź 

„Ze wszystkie czterech stron” – ze wszystkich 

„Siarczyste przekleństwa, wydobywające się po drugiej stronie, sprawiło (…)” – sprawiły 

„za chmur” – zza

„niemal krzyknął do słuchawki, drżącym głosem” – brak przecinka lub: niemal krzyknął drżącym głosem do słuchawki. 

„Mógł się domyśleć (…)” – domyślić

„Skóra biała, prawie przezroczysta, przywodziła na myśli upiora rodem z horrorów.” – przecinki

„(…) android zacisnął dłoń na ramieniu dwudziestojednolatka.”– Po co piszesz jego wiek? Wolałabym już, żebyś napisała: chłopaka. Zwłaszcza, że „dwudziestojednolatka” jest błędne. 

„— Jesteś japońską zabaweczką – prychnął pod nosem - eksportowaną do Rosji, nie potrzebujesz imienia – dodał jakby to było jasne jak słońce.” – Jesteś japońską zabaweczką eksportowaną do Rosji – prychnął pod nosem. – Nie potrzebujesz imienia.

1. Jabłko niezgody

„(…) a przy jego wadze i metrze sześćdziesięciu pięciu (…)” – i stu sześćdziesięciu pięciu centymetrów wzrostu 

„— Patrz pod nogi — upomniał go chłodno dwudziestodwulatek.” – Brak logiki. W 0. było dwadzieścia jeden lat, a teraz jest dwa. Przecież 1. jest kontynuacją 0. i nie było przeskoku czasu o cały rok, więc? Poza tym, co się tak uparłaś na pisanie „dwudziestodwulatek/dwudziestojednolatek”?

„(…) Daje ci wolność.” – daję

„Nie wiem gdzie chce iść i nie wiem co chce robić.” – Nie wiem gdzie chcę iść i nie wiem co chcę robić.

„Ponad dwadzieścia na minusie, jak nie lepiej.” – przecinek

„Oparła wygodnie plecy o wysłużoną kanapę, szczękając zębami.” – bez przecinka

„(…) ale była też szczerze zadziwiona (…)” – zdziwiona

„(…) mając nadzieje (…)” – nadzieję 

„(…) a by zabić czas.” – aby

„Zatrzymała go dużej na pająku, który tkał sieć w zakurzonym rogu, tuż nad karniszem.” – dłużej

„— Seidi, to ja!” – przecinek

„Przekręciła klucz w drzwiach i szarpnęła mocno za klamkę. — Gdzie jest ten gówniany android? — powitała go wylewnie, wciskając dłonie do kieszeni.”

„Nie pamiętała już dnia, kiedy znalazła się na dywaniku przewodniczącego.” – przecinek

2. Manuskrypt Ivankova

„— Pasożyt… — powtórzyła jego słowa, niedowierzając.” – nie dowierzając 

3. Zimą dwunastego

„Rok 2010, lato.” – bez kropki

„— Jak myślisz, uda mi się kiedyś wspiąć tak bardo, że będę wstanie dosięgnąć czegoś, co będzie bardzo wysoko?” – bardzo + przecinek

„rysą twarzy” – rysom

„Gdybyś miał tą jedną to byłoby już wszystko okej, prawda?” – to lub po „jedną” przecinek 

„Rok 2012, jesień.” – znów bez kropki 

„bazgrając” – bazgroląc 

„po prosił” – poprosił

„ns swoim” – na

„rozłoszczony”  – rozzłoszczony

„rok 2014, zima.” – bez kropki, no

„rok 2015, wiosna.” – ugh, kropka

„Czuł piekący ból na policzku, ramieniu i… sumieniu.” – zabrakło ci kropki na końcu zdania. 

„(...)  pamięć.Na wszelki wypadek” – spacja

Beta jest, ale jeszcze musi popracować nad spostrzegawczością. 

5/15 pkt

Scena trzecia: Teatr... amatorski?

Po raz pierwszy w życiu przeczytałam opowiadanie tego rodzaju, ale wynika to z tego, że ja nie gustuję w takich opowieściach. Przyznam jednak, że podobało mi się. Faktem jest, że masz pomysł i to naprawdę niezły, a w dodatku pracujesz nad tym, aby oddać charakter postaciom. Potrafisz zaciekawić czytelników, wprowadzić tajemnicę i wywołać sprzeczne emocje poprzez zachowanie bohaterów. Twój poziom jest dobry i myślę, że z czasem będzie coraz lepiej. 

4/6 pkt

Akt III

Scena pierwsza: Owacje na stojąco

Twój blog zostanie w mojej pamięci jeszcze na trochę. 

2/4 pkt

Epilog

Radziłabym zmienić szablon, a przynajmniej kolory czcionek, bo to za nic nie idzie czytać; musiałam sobie tekst przekopiować do Worda, inaczej męczyłabym się podczas czytania niemiłosiernie. Nad błędami pracuj – nawet jeśli Ci się nie chce to sprawdzaj ten tekst choćby po milion razy, bo, jak widać, beta nie jest w stanie do końca wszystkiego wyłapać. Pomoce istnieją również w sprawdzaniu pisowni, więc korzystaj z tego i szlifuj swój warsztat. Życzę Ci, abyś dociągnęła dyktatora do końca. 

3/5 pkt

Otrzymujesz 48/89, czyli zostajesz dublerem. Pełna trójka. Trochę więcej pracy i może uda Ci się doprowadzić bloga do piątki, hm?